باعتقاد شما جايز و صحيح است ، پس ميتواند بود كه شما همان بزرگ علم و دين خود را ديده باشيد كه باجنبى ديگر گويد كه اى برادر يا گويد اين برادر منست ، يا ديگرى را گويد كه اى شيخ من يا آنكه اين شيخ و مرشد من است ، يا بديگرى گويد كه اى پدر يا اين پدر منست ، و همچنين بديگرى گويد اى سيد يا اين سيد منست هر چند اين اكرام و عزت زياده شود بجهت مكرم اليه و معزز اليه بايد كه زيادتى در مثل اين گفتنيها نيز در باب آنها جايز و صحيح بود و مانع و فضيح نبود .
پس بنا بر اعتقاد شما جايز و صحيح بود كه موسى عليه السّلام نيز برادر خدا و شيخ و پدر و عم و سيد او باشد ، زيرا كه اكرام موسى عليه السّلام را بمراتب بسيار بيشتر از اكرام و احترام عزير عليه السّلام بود ، پس همچنان كه عزت و اكرام كسى را زياده گردانيده او را گويند كه اى برادر من و اى شيخ من و اى عم من و اى رئيس من چه بيقين جميع اين مودت و عزت از روى اكرام و احترامست و هر چند بيشتر اعزاز و اكرام و اشفاق و احترام نمايند بيقين موجب جواز گفتن امثال اين كلمات بيشتر گردد ، پس آيا پيش شما جايزست كه موسى عليه السّلام پسر و برادر و پدر و عم و شيخ و رئيس و سيد و امير حضرت على كبير باشد بجهت آنكه موسى عليه السّلام در عزت و اكرام پيش مهيمن علام زيادتى بر عزير و ساير انام ايام خود دارد و شما عزير را بواسطه آن عزت پسر ايزد بصير ميدانيد ، پس بر شما لازم آيد كه در باب بنوت موسى عليه السّلام نيز قائل شويد زيرا كه او بجميع اين مراتب حسبى و نسبى كه باعتقاد شما از صفات مرضيه مستحسنه است مبعوث و موصوفست .
چون حضرت نبى الورى كلام باين جا رسانيد قوم يهود عاقبت نامحمود واله و حيران و مبهوت و بيزبان گشته گفتند : بلى يا محمد در اين باب حق بر طرف شماست ما را مهلت دهيد كه آنچه براى ما از اين كلمات صدق سمات از زبان معجز نشان بيان

47