چرا شما طرح قول پيغمبر و نسيان عهد و پيمان آن سرور بين و ظاهر كرديد و اطاعت دنياى فانى را ترجيح بر امر عقبى باقى داديد مع هذا ميدانيد كه لذت آخرت بىتغيير تغيير است .
زيرا كه جوانيش هرگز محزون و پير و نعيمش زايل و متغير نگردد و سكنه آن مكان را موت از مزيد احسان حى الذى لا يموت معين و مقرر نيست .
چرا شما لذات دايمى آن را بعيش حقير عمر قصير قليل تبديل مىنمائيد و نقض عهد و بيعت كه در نزد طوايف امت از صفات رديه ذميمه است ميفرمائيد چنانچه امم ساير انبياء كه پيش از ما و شما درين سراى بىبقا بودند آن طايفه نيز بعد از رحلت انبياى خويش مرتد گشته همان كيش كفر پيش را برداشتند و خاك ذلت ارتداد بر وجنات اعمال سداد خود انباشتند .
شما نيز درين كار موافق و مساوى كردار آن جمع سيه‌روزگار روزگار اظهار كرده نعل بنعل به آنها اقتدا و تير به تير بآن جماعت اقتفا نموديد عنقريب وبال كردار و نكال كار خود خواهيد چشيد زيرا كه جزا و پاداشت و وزر و خطيئت اين حركت شما بشما خواهد رسيد .
آنگاه ابو ذر ختم كلام صدق التيام خود بتلاوت اين آيه ايزد علام نمود كه « * ( وَما رَبُّكَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ ) * » يعنى واهب علام به هيچ احدى از انام ظلم روا ندارد و به هيچ طايفهء امم جور و ستم نپسندد و الله اعلم .
بيان شهادت مقداد اسود الكندى بر امر ولايت امير المؤمنين على عليه السّلام بعد از آن مقداد الاسود الكندى كه از مهاجرين سيد المرسلين بود برخاست و گفت اى ابو بكر از ظلم و ستم كه پيش نهاد همت خود ساختى و خود را به آن وسيله در باختى چون هنوز في الجمله وقت باقى است بايد كه توبه و رجعت و استغفار و انابت پروردگار خود حضرت رب العزت نمائى .
خانه‌اى كه بعد از فوت تو منام و مكين تست خود را در آن مكان پر آزار

302