او برنگردم .
چون رسول ابا بكر اين پيغام و خبر در مجمع كه اكثر مهاجر و انصار حاضر بودند رسانيد عمر گفت ناچار سعد را بيعت خليفه رسول مختار و متابعت اصحاب و ساير انصار لازم و در كار است بهر نوع كه بود از گفتار و كردار از سعد بيعت اين كار بايد گرفت و او را بگفت و گو نبايد گذاشت .
بشير بن سعد انصارى گفت اى عمر از اين قول بگذر و اطاعت سعد و مبايعت او را بخاطر ميار كه الحال چون سعد از مبايعت ابا نمود و در امتناع آن لجاجت فرمود .
بتحقيق و يقين كه مبايعت با شما ننمايد تا كشته شود و او مقتول نشود تا آنكه جميع انصار از قوم اوس و خزرج بقتل و بحد هرج و مرج رسند و اين بيعت عجب كه بانصرام و تمشيت نرسد او را واگذاريد و چشم اميد از مبايعت و متابعت او برداريد چه ترك بيعت او نيز ضرر بشما ندارد .
چون ابا بكر و عمر بشير بن سعد انصارى را در اعانت و يارى سعد بن عباده انصارى مستمر و مستقيم دانستند لا علاج آن امر خطير بغير تصديق بشير نوع ديگر صورت پذير ندانستند متقبل قول بشير گشته دست از بيعت سعد بداشتند و او را به حال خود گذاشتند .
بعد از آن سعد با آن جماعت نماز بجماعت نگزاردى و در قضاى حوايج مرام آن انام قدم نسپردى بلكه اگر او را اعوان و انصار بسيار بودى كه قدرت مقاتله و قوت محاربه داشتى آن جماعت را بآن بيعت و جمعيت نگذاشتى .
لهذا بذريعه * ( إِنَّ الله مَعَ الصَّابِرِينَ ) * مستوثق گشته پاى بر دامن مصابرت و شكيبائى گذاشته صبر را شعار خود ساخته بهمان نهج روزگار گذرانيدى تا آنكه خلافت ابى بكر بنهايت رسيد و عمر بر مسند ايالت و خلافت متمكن گرديد .
سعد بهمان شيوهء مسعود بود ليكن از غايله و حيله عمر و از تفريط و تعدى مكر او خايف و متفكر بود بالاخره علاج مهام و انصرام مرام در اخراج خود بجانب شام ديد .

280