اى اصحاب مرا كلام درين مقام با ساير امت حضرت سيد البرية عليه السّلام و التحية است و در هيچ باب مرا سؤال و جواب با حباب نيست .
زيرا كه در ايام حيات سيد الانام ميان من و حباب مكالمات واقع شد چون منازعات ما بسمع شريف آن شافع العرصات رسيد مرا از مخاطبات او نهى نمود بلكه در آن باب تأكيد فرمود من از همان محل بحضرت عز و جل عهد كردم كه تا در ربقه حيات باشم با حباب از روى خطا و صواب متكلم نگردم .
پس آنگاه عمر روى به ابو عبيدة بن الجراح آورده گفت مثل شما مردم ارباب كمال و اصحاب رسول حضرت ذو الجلال را سكوت در امثال اين محال بهيچ حال جايز و مستحسن نيست در صلاح و صواب احوال مسلمين تكلم نماى و تانى در باب صواب ندانسته تاخير مفرماى .
ابو عبيده في الحال از جاى برخاست و سخنان بسيار در باب كمال انصار و فضايل و آثار آن طايفه ابرار تكرار فرمود بعد از آن شروع در ذكر محامد و محاسن اصحاب نبى مختار خصوص خواص آن طايفه اظهار و اختيار نمود پس از آن انتهاى كلام بذكر متابعت و مبايعت اصحاب كرام اختتام فرمود ليكن انصار گوش بسخنان ايشان ننموده اجتماع بر امارت سعد بن عباده نمودند .
چون بشر بن سعد كه سيد جماعت اوس از طايفه انصار بود اجتماع مردم بر امارت سعد بن عباده مشاهده فرمود در آن باب بر سعد حسد برده از آن روى سعى بسيار در افساد اين كار نمود و در عدم استحقاق سعد سخن بسيار مذكور گردانيد بلكه اظهار رضاى خويش بر امارت و ولايت قريش نمود و تحريص مردمان و ترغيب انصار و ساير عشاير و تبار خود را در باب متابعت قريش تاكيد تاكيد بسيار بسيار فرمود .
گفت اى انصار آنچه مهاجرين سيد المرسلين شما را در باب امارت و خلافت مأمور گردانيد متابعت نمائيد و سخنان ايشان را عين صلاح و صواب دانسته از آن تخلف و انحراف ننمائيد .

276