ايشان معصيت من و معصيت من معصيت حضرت عزتست .
يا ابن مسعود زنهار آنچه من بيان و اظهار در باب ولايت ائمة الابرار بجهة شما و ساير اخيار بلكه بواسطه تمامى خلايق واحد غفار نمودم شك و ريبى بخاطر برسانى كه البته كافر گردى و از رحمت عزيز قادر محروم و ابتر شوى بعزت و جلال حضرت ذو الجلال پروردگار من قسم است كه آنچه من در باب ولايت و امامت آن اولياى واحد وهاب بجهت شما و ساير اصحاب بيان كردم تكلف در آن ننمودم و نطق به هوا و هوس بغير وحى و حكم ايزد مقدس نزدم هر چه در شأن على و ائمه عاليشان واضح و عيان نمودم يقين و صدق است .
پس آنگاه حضرت حبيب الله دست بسوى آسمان برداشت و اين دعا در حق اولياى ملك تعالى و اوصياى نبى الورى فرمود كه بار خدايا بدوستى گير و به محبت و مودت پذير خلفاى من و ائمه امت مرا و دشمن گير دشمن ايشان را و نصرت و معاونت نماى بر نصير و معين ائمه معصومين ( ع ) و ذليل و خوار و مخذول و بىاعتبار گردان كسى را كه در فكر ذلت و خوارى و خفت و سوگوارى آن ائمة الابرار بود و هرگز زمين را از هدات دين و از قايم ائمه معصومين رضوان الله عليهم اجمعين كه حجت تو ظاهر و مشهور يا خايف مغمور است خالى مگردان و پيوسته آن اولياى دين را معزز گردان تا دلايل و حجج تو باطل و آيات بينات تو ساقط و عاطل نگردد .
چون نبى المحمود كلام صدق التيام باين مقام اختتام نمود فرمود كه يا ابن مسعود من در همين محل و مسكن جمع كردم و بيان نمودم همگى آنچه فعل آن بر تو واجب و عمل آن بر تو لازم بلكه از فروض متحتم است زيرا كه دين تو بوسيله آن عمل تمام و مكمل و موجب تحصيل رضاى خداى عز و جل است و ترك يكى از آنها باعث فساد و هلاكت شما در روز بعث و جزاست و آنكه متمسك بآن مامور و متشبث به آن مرام مذكور گردد نجات از دركات يافته درجات رفيعه در جنات يابد آنگاه رسول الله فرمود كه * ( وَالسَّلامُ عَلى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدى ) * و كلام معجز نما بهمين جا اختتام نمود .

264