بعد از آن رسول آخر الزمان فرمود كه اگر من اراده نمايم كه اسامى يكان يكان آن منافقان را بيان و عيان كنم هر آينه ذكر اسامى آن طايفه مينمودم و نيز اگر مرا اراده دلالت و هدايت شما بمنافقين بيدين مىبود شما را دلالت ميكردم و آن جماعت را بشما مىنمودم ليكن من چون از عنايت و احسان حضرت بيچون بصفت مكرمت و مروت متصفم از ذكر افعال شنيعه و اعمال قبيحه شما درگذشتم و جميع آنها را درگذرانيدم .
اما حضرت ايزد سبحانه و تعالى در باب امامت و ولايت على عليه السّلام بمساهله و اغماض از من راضى نيست مگر تبليغ آن بخلقان زيرا كه ايزد منان مكرر مرا امر به تبليغ آن بانس و جان نمود .
چنانچه اين آيه وافى هدايت بمن انزال و ارسال فرمود كه « * ( يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَه وَالله يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ ) * » .
پس آنگاه حضرت حبيب الله فرمود كه اى معشر مردمان بدانيد كه حضرت مهيمن سبحان بواسطه شما و جمع خلقان منصوص و معين گردانيد كه اطاعت او بر جميع مهاجر و انصار و تابعين ابرار بلكه تمامى بندگان ايزد واهب از حاضر و غايب و راجى و خايب و حضرى و بدوى و عجمى و عربى ابيض و اسود مشرك و موحد بنده و آزاد خسته و دلشاد از صغير و كبير و عزيز و حقير وضيع و شريف قوى و ضعيف واجب و لازم بلكه از فروض متحتم است و بيقين امر و حكم ملك تعالى جارى و ماضى است و بىشبهه و گمان مخالف امر تو مردود مردود ملعون ملعون است و متابع حكم آن امام الامم مرحوم مرحوم است و مصدق قول آن امام بارگاه مهيمن با عز و قبول و مطيع امر و نهى آن امام المشكور مغفور حضرت رب غفور است .
اى معشر مردمان اين اقامت آخرين من درين مكانست بايد كه كلام مرا از سر اخلاص و اعتقاد استماع نمائيد و اطاعت و انقياد امر حضرت خلاق العباد كه مولى و پروردگار شماست فرمائيد و از روى فراست بدانيد كه محمد حاضر و متكلم ناظر

223