چنانچه افعال ظاهرى ما مصداق اعمال ماست از روزه گرفتن و تصدق كردن و مواسات با فقرا و غيرهم نمودن ، مع هذا كى جايز و روا باشد كه چنين چيزها نسبت بما دهيد .
حضرت رسول محمود بعد از استماع اقوال يهود فرمود كه خير و نيكوئى آنست كه خالصا لوجه الله تعالى و عمل بمأمور به رب غفور بود اما فعل و عمل با اغراض معلل كه مراد و مفاد از او مطالب دنيوى يا سمعه و مرائى يا معانده با رسول ايزد تعالى يا بجهت گول و غبى رسول يا بواسطه قصد تمالك و تسلط بر نبى بارى يا اظهار شرف خود بر پيغمبر حضرت رب جليل باشد بيقين امثال اين افعال پسنديده و مقبول حضرت اله و مستحسن آن درگاه نيست ، بلكه آن عمل شر خالص و فاعل آن فعل مسىء و غير مخلص است و نزد ارباب فضل و حال همه آن اعمال في يوم لا ينفع بنون و لا مال موجب وزر و وبال و عذاب أليم و نكال در مآل است ، بلكه متصدى آن بىشبهه و ارتياب در يوم الحساب معذب بأشد العذاب و معاقب بأتعب عقاب است .
يهودان گفتند : يا محمد شما امثال اين نوع سخنان در حق ما از روى غرض و عدوان ميگوئيد زيرا كه ما هر چه اتفاق در راه رضاى ايزد خلاق مينمائيم اكثر بلكه همگى و يكسر بواسطهء ابطال قول و امر تو و رفع رياست و بزرگى شما و بجهت تفريق و جدا گردانيدن اصحاب تو است ، و اين فعل و عمل باعتقاد ما جهاد اعظم و از ارتكاب اين مترجى و مترقب ثواب اجل و اهم و چشمداشت پاداش اتم و اكمل هستيم ، لا اقل أحوال ما و ظهور كيفيت اوضاع شما آنكه ما و شما در دعاوى بندگى حضرت بارى مساوى باشيم زيادتى تو بر ما از چه وجه و چرا باشد .
حضرت نبى المحمود فرمود كه يا اخوة اليهود دعاوى ميان مبطل و محق و عادل و فاسق مساوى است ليكن حجج و دلايل حضرت حكيم عادل تفرقه ميان حق و باطل و كاشف بدى حال و زشتى مبطل و بيان حقايق احوال محق مطيع عز و جل مينمايد ، و محمد رسول حضرت رب العالمين بعلت جهل و نادانى شما يهود بيدين غمگين

157