معنى آيه جلالت پايه و الله اعلم بالبداية و النهايه آنست كه يا محمد اگر يهود الحال تكذيب تو نمايد و از رؤيت معجزات تو و استماع آيات ما از لسان شما متأثر نگردند و ايمان نيارند بايد كه خاطر فيض مقاطر خود را ملول نگردانى و از سختدليهاى ايشان متعجب نشوى زيرا كه آن طايفه هميشه بر صفت قساوت قلب و انكار انبياى حضرت واهب متصف و مستمر بودند ، چنانچه بعد از زنده شدن عاميل و اظهار حقيقت دعوى خون ؟ ؟ ؟ كه در بنى اسرائيل بود ايشان بعد از رؤيت چنان آيه معجزه از حضرت موسى عليه السّلام و التحية همان بر صفت قساوت قلب و طغيان بودند و اصلا ميل بحق ننمودند .
پس بگو اى محمد بيهودان كه دلهاى شما همچو سنگ است در سختى و درشتى بلكه سختتر است از سنگ در قساوت و غلظت ، زيرا كه بعضى از سنگها هست كه بعد از انفجار از آن جويهاى بزرگ روان ميگردد و بعضى سنگهاست كه چون بشكافند هر آينه از آن جويها خورد ظاهر مىشود . و نيز بدرستى و راستى كه بعضى از سنگها هست كه بحكم خداى تعالى فرود آيد از ترس امر اله از بلندى به پستى گرايد ليكن دلهاى شما يهود بانكار از آن احجار اقسى است ، و خداى تعالى از حال يهودان و از مكايد آن طايفه غافل نيست زيرا كه او عالم السر و الخفيات است .
يهود و نواصب بعد از استماع اين آيات حضرت ايزد منان در باب توبيخ و سرزنش ايشان از لسان سيد الانس و الجان متألم و متأذى متجاوز از حصر و بيان گشتند بنوعى كه طاقت صبر و توان آن نداشتند لهذا از عيان ؟ ؟ ؟ و رؤساى يهودان كه در ميان ايشان صاحب نطق و بيان بودند اتفاق نموده بخدمت سيد انبيا و رسولان آمده گفتند : يا محمد ما را تو هجو كردى و چيزى چند خلاف واقع و حق نسبت بدل ما دادى كه حضرت حق سبحانه و تعالى عالم و مطلع است كه آنچه تو فرمودى هرگز در خواطر و ضماير ما خطور و عبور ننمود بلكه پيوسته در دل ما قصد خير و خوبيست

156