باشد و حاكم عرف از حكام دنيا بر احضار بينه بموجب اقتراح و خواهش مدعى عليه نه بر وفق عقل و شرع بمدعى گويد كه هر نوع شهود كه مدعى عليه از تو طلب دارد حاضر نماى ، بناء على هذا هر گاه احضار شهود بر طبق خواهش مدعى عليه بر مدعى لازم گردد در آن هنگام هيچ احدى دعوى خود بر ديگرى ثابت نتواند كرد و باين وسيله و سبب مدعى اثبات حق لازم بر رفته مدعى عليه نميتواند نمود ؛ بنا بر اين فرق و تمييز ميان ظالم و مظلوم و كاذب و صادق نباشد زيرا كه هر يك از ظالم و كاذب اقرار بظلم و كذب خود هرگز ننمايند و شاهدى بر حقيقت احوال ايشان عالم و مطلع باشد چون لازم است كه بموجب دلخواه آنها اقامت شهادت نمايد پس اشهاد بر ظلم و كذب كاذب ميسر نباشد و اگر احيانا مشهود و مطلعين اداى شهادت بر نهج شرع قويم و سبيل مستقيم نمايند ظالم و كاذب جرح ايشان فرمايند و ظلم و كذب ظاهر نگردد و تفرقه ميان ظالم و كاذب مبين نشود .
اى عبد الله آنچه گفتى كه بايد حضرت الله تبارك و تعالى و ملائكه اعنى مسبحان ملاء اعلى در مقابله ما آيند تا ما بوسيلهء تقابل ايزد تعالى و ملائكه سماوى آنها را بديده عيان مشاهده نمائيم و حقيقت دعوى نبوت و ادعاى رسالت ترا از ايشان استعلام و استفهام فرمائيم ، بدان اى عبد الله از روى اين حال و حصول اين مآل محال است ، و محاليت اين در نزد عارف دانا در كمال ظهور و بىخفاست زيرا كه حضرت رب العالمين همچو ما مخلوقين نيست كه‌ايد ورود يا متحرك و مقابل چيزى گردد كه تو با كسى ديگر او را تواند ديد يا امثال شما كسى چيزى از حضرت ملك تعالى تواند شنيد ، بواسطهء آنكه شما استدعاى رؤيت حضرت قادر متعال كه بنزد ارباب فضل و حال و اصحاب معرفت و كمال ممتنع و محال است نموديد و واحد ذو الجلال مانند آن چيزهاى بىثبات و مال است كه شما و باقى كفره لئام باغواى شيطان و تبعهء آن نافرجام بسوى اصنام خوانده شديد و آن اصنام ضعيف و ناقص شماست كه تردد آن اصنام بنزد شما و رفتن شما پيش

100