بخداى عالم قسم است كه من هرگز قبول قول تو ننمايم و بسلسله متابعين ابى بكر نيايم جاى خود بنشين و زياده ازين سخنان متابعت من با مردم در ميان ميار كه من بيعت ابى بكر براى اين كار ننمايم .
ابو بكر گفت اى ابو الحسن من در باب بيعت با تو بهيچ نوع سخن نكنم زيرا كه مرا بخوبيهاى تو هيچ شك نيست هرگز از تو باكراه بيعت نستانم بلكه ترا در بيعت مهلت است هر گاه خواهى بيعت نمائى .
در آن محل ابو عبيده از جاى برخاست و بخدمت امام البرية آمد و گفت يا ابن عم ما دفع رابطه خويشى و علاقه قرابتى رسول ايزد تعالى و سبقت شما در اسلام و زيادتى علم شما از ساير انام و مزيد نصرت و يارى سيد المرسلين از شما ميدانيم ليكن چون شما در قلت و حداثت سنيد و آن شيخ بسن ممتازند زيرا كه سن شريف حضرت در آن زمان از مرحله سى و سه سالگى تجاوز ننموده بود و سن ابو بكر از ستين گذشته بود .
فلهذا ابو عبيده گفت كه چون ابو بكر از مشايخ قوم است و تحمل گرانى امت از شما زيادت مىنمايد و مردم بر خلافت او بيعت كردند شما نيز اين امر و كار باو واگذاريد اگر خداى تعالى عمر شما را طويل و مبارك گرداند يقين جميع مردم بعد ازو اين امر بشما مسلم ميدارند و هيچ دو كس با شما در آن وقت قدرت تنفس و مخالفت ندارند .
زيرا كه شما بخلافت بتحقيق از همه مردم خليق و حقيق خواهيد بود چون درين زمان فتنه و آشوب در ميان مردمان بغايت فراوان است شما نيز متهيج فتنه و متحرك مزيد آن مشويد چه شما اطلاع بر دلهاى عرب و غيره داريد كه با شما بچه درجه‌اند الحال بنا بر عداوت عرب در اين باب صبر انسب است .
در آن محل امير المؤمنين على عليه السّلام روى بجميع مردم آورده گفت اى معاشر مهاجر و انصار الله ا لله عهد و پيمانى كه رسول شما در باب ولايت و امامت من با شما مقرر داشته فراموش نكنيد و سلطنت نبوت و ايالت ولايت كه با حضرت رسالت باقبال و سعادت بوده از در سراى آن حضرت و دولتخانه ايشان اخراج نموده بخانه و سراى

286