نيران را بالتمام فيض گستران پيغمبر جليل القدر درآوردند و از آنجا به بيت المقدس آمده جانب مكه معظمه شد و كاروانهاى قريش را نيز در راه ديد .
تمامى اين منظر ميمنت اثر آن سرور سه ساعت و بقولى چهار ساعت بيشتر نبود ( بيت ) :
< شعر > راه ز اندازه برون رفته بود پى نتوان برد كه چون رفته بود عقل در اين وادى حاشا كند عشق نه حاشا كه تماشا كند < / شعر > چون در اين باب حكايت بسيار و سؤال و جواب بيشمار است لهذا در آن مرام خوض و ابرام ننموديم .
آورده‌اند كه در بامداد آن شب كه حضرت سيد البريه از معراج مراجعت بمرقد استراحت خود نمود و حقايق آنچه مشهود او بود بر امت تقرير فرمود مؤمنان بعد از تصديق تعظيم نمودند و كفرهء لئام استبعاد و عظيم نموده آن حضرت نشانهاى بيت المقدس آن مسجد اقدس را در پيش نظر آن خاتم الرسل ممثل گردانيد از هر چه نشان ميطلبيدند كما هو حقه بيان ميفرمود ؛ چون از كاروان خود خبر گرفتند خبر تحقيق يافتند مطيعان تصديق و متمرّدان تكذيب نمودند .
القصة حضرت رب العزه نبى الرحمه را بمعراج آسمان عروج بواسطهء آن نمود تا انتهاى ملك و ملكوت را از مزاياى احسان الحي الذى لا ينام و لا يموت ملاحظه نموده بعد از مراجعت حقيقت آنها را بامت وانمود كند كه مقر و منكر بر حقايق آن امر مطلع و باخبر گردند .
پس آنگاه يهودان گمراه گفتند : يا محمد نوح شيخ المرسلين بيقين از شما بهتر است .
رسول گفت : از چه وجه ؟
گفتند : بواسطهء آنكه آن حضرت صاحب سفينهء سلامت و پسنديدهء حضرت

176