جلال و عظمت خودم مىباشد . اى إبراهيم ميان من و بندگانم را واگذار ، زيرا من به آنان بيش از تو مهربانم ! ميان من و ايشان را واگذار كه من جبّار و حليم ، دانا و حكيم هستم ، صلاح بندگانم را تشخيص داده ، و قضا و قدر خود را بر آنان اعمال مىكنم » .
سپس رسول خدا صلَّى الله عليه و آله فرمود : اى ابو جهل بدان كه خداوند تنها بدين خاطر عذابش را از تو بازداشته كه مىداند از صلب تو نسل پاكيزه اى چون پسرت عكرمه [1] بدنيا آيد . و كار مسلمين بجايى رسد كه در صورت اطاعت خدا و رسول او نزد پروردگار عزيز و محترم گردند و گر نه عذاب بر آنان نازل گردد .
و همچنين است كار سائر افراد قريش ، با اين پيشنهاداتشان فقط مهلت داده شده‌اند ، زيرا خداوند مىداند در آينده برخى از آنان به محمّد ايمان آورده و خوشبخت مىشوند .
و پروردگار متعال مانع اين سعادت نشده و از آنان دريغ نمىفرمايد . و يا بخاطر اينكه شايد فرزند مؤمنى از او متولَّد شود ، پدر را مهلت دهد تا فرزند به سعادت رسد ، و اگر رعايت اين نكته نبود عذاب بر همهء آنان نازل مىشد . اى ابو جهل به آسمان بنگر ! . او چشم خود به آسمان دوخت و ناگهان دربها گشوده گشت و آتشهايى به خطَّ راست به سمت آنان فرود آمد ، بطورى كه همهء آنان خصوصا ابو جهل حرارتش را حسّ كرده و از ترس بخود لرزيده و مضطرب شدند .

[1] توضيح در اين مورد به خواست خداوند در پايان همين مجلَّد خواهد آمد .

61