نورى ازلى و قديمى است كه چيزى مانند او نيست ، دستخوش تغيير نشده ، و هر چه اراده و اختيار كند عملى سازد ، و هيچ كس قادر بر ردّ حكم و قضاى او نيست ، آفرينش او موجب ازدياد در ملك و عزّت او نشود ، و عدم ايجاد ايشان نيز هيچ نقصى را متوجّه او نمىسازد ، و تنها اراده به آفرينش نمود ، تا قدرت خود را اظهار و سلطان خود را نمايان و براهين حكمت خود را ظاهر و آشكار سازد ، پس آنچه در مشيّت حقّ بود به هر وجه كه خواست خلق فرمود و انجام برخى از كارها را بدست برگزيدگان امناى خود جارى گرداند ، و فعل آنان همان فعل حضرت حقّ است ، همچنان كه در قرآن است : * ( مَنْ يُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطاعَ الله ) * ، و نيز آسمان و زمين را ظرف و جايگاهى براى خلق خود قرار داد تا خبيث از طيّب را تميز دهد ، هر چند همهء آن دو گروه در علم حضرت حقّ بود ، و خواست تا آن را مثالى براى اوليا و امناى خود قرار داده ، و فضل منزلت اولياى خود را به خلايق شناساند ، و طاعتشان را مقرون به طاعت خود فرموده ، و حجّت را بر ايشان تمام نمود كه نوعى ايشان را خطاب نمايد كه دلالت بر وحدانيّت و انفراد خود كند ، و حاكى از اين باشد كه حضرت حق را اوليايى است كه احكام و افعال ايشان همان فعل اوست ، ايشان بندگان محترم و بزرگوارى هستند كه هرگز پيش از امر خدا كارى نخواهند كرد

561