و نيز قرآن ؛ رسول خدا را بر تمام انبياء تفضيل داده ، ولى بيشتر از آن تعاريف او را مخاطب به آزار و جفا و بدى ساخته و از سر سرزنش و ملامت بنوعى خطاب نموده كه هيچ پيامبرى را اين گونه نگفته ، مانند آيات : * ( وَلَوْ شاءَ الله لَجَمَعَهُمْ عَلَى الْهُدى فَلا تَكُونَنَّ مِنَ الْجاهِلِينَ ) * ، و : * ( وَلَوْ لا أَنْ ثَبَّتْناكَ لَقَدْ كِدْتَ تَرْكَنُ إِلَيْهِمْ شَيْئاً قَلِيلًا ) * ، و * ( إِذاً لأَذَقْناكَ ضِعْفَ الْحَياةِ وَضِعْفَ الْمَماتِ ثُمَّ لا تَجِدُ لَكَ عَلَيْنا نَصِيراً ) * ، و * ( وَتُخْفِي فِي نَفْسِكَ مَا الله مُبْدِيه وَتَخْشَى النَّاسَ وَالله أَحَقُّ أَنْ تَخْشاه ) * ؟ ، و در آيات : * ( وَما أَدْرِي ما يُفْعَلُ بِي وَلا بِكُمْ ) * ، و * ( ما فَرَّطْنا فِي الْكِتابِ مِنْ شَيْءٍ ) * ، و * ( وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْناه فِي إِمامٍ مُبِينٍ ) * ، اگر همه چيز در امام معدود و محسوب است ، كه او همان وصىّ پيامبر است ، و آن حضرت سزاوارتر است كه از صفت * ( ما أَدْرِي ما يُفْعَلُ بِي وَلا بِكُمْ ) * دور باشد ، و خلاصه اينها همه صفاتى مختلف و احوالى متناقض و امورى مشكل است ، پس چنانچه رسول و كتاب ، حقّ و درستند كه من به جهت شكّ در اين امور به هلاكت افتاده‌ام ، و اگر هر دو باطلند كه ديگر هيچ بأس و باكى نيست .
أمير المؤمنين عليه السّلام فرمود : سبّوح قدّوس ، ربّ الملائكة و الرّوح ، ذات اقدس الهى از

545