مازمان ، نضاه ، هاضب ، هضب و عمرو ، و ايشان كسانى هستند كه خداوند در باره اشان مىفرمايد : * ( وَإِذْ صَرَفْنا إِلَيْكَ نَفَراً مِنَ الْجِنِّ يَسْتَمِعُونَ الْقُرْآنَ ) * [1] و اينان نه نفر مىباشند ، پس جنّيان خدمت آن حضرت آمدند و پيامبر داخل نخلستان بود ، آنان عذرخواهى كرده و گفتند : ما گمان كرديم كه خداوند كسى را مبعوث نفرموده . و از پى آن هفتاد و يك هزار تن از ايشان با پيامبر بيعت نمودند كه روزه گيرند و نماز گزارند و حجّ بجاى آرند و جهاد كنند و خيرخواهى مسلمين كنند ، و از ياوه گوييهاى خود در بارهء خداوند عذر خواستند . اى يهودى اين عطا برتر از آن چيزى است كه به سليمان داده شده ، پس پاك و منزّه است خداوندى كه شياطين را پس از تمرّد براى نبوّت محمّد مسخّر نمود ، و آنان پنداشته بودند كه خداوند داراى فرزند است ، لهذا بعثت آن حضرت شامل بيشمارى از جنّ و انس گرديد .
عالم يهودى گفت : اين حضرت يحيى بن زكريّا است ، گفته‌اند : باو هنگام خردسالى حكم و حلم و فهم داده شده ، و او بىهيچ گناهى مىگريست ، و روزه را وصل مىكرد .
حضرت به او فرمود : همين طور است ، و حضرت محمّد صلَّى الله عليه و آله برتر از آن عطا شده ،

[1] احقاف : 29 .

495