اى انسان چرا سر جايت نمىنشينى ؟ ! و چرا از كوتاهى و ناتوانى خويش آگاه نمىشوى ؟ ! و چرا به جاى خودت كه قضا و قدر براى تو تأخير داشته باز نمىگردى ؟ ! غلبهء مغلوب و پيروزى پيروزمند با تو چه ارتباطى دارد ؟ !
تو همان كسى هستى كه همواره در بيابان گمراهى سرگردانى و از راه راست و حدّ اعتدال منحرفى ، مگر نمىبينى - نه اين كه بخواهم خبرت دهم بلكه به عنوان شكر و سپاسگزارى نعمت خداوند مىگويم - جمعيتى از مهاجران و انصار در راه خدا شربت شهادت نوشيدند و هر كدام داراى مقام و مرتبتى بودند ، امّا هنگامى كه شهيد ما « حمزه » شربت شهادت نوشيد به او گفته شد « سيّد الشّهداء » و رسول خدا هنگام نماز بر وى [ به جاى پنج تكبير ] هفتاد تكبير گفت . و نيز مگر نمىدانى گروهى دستشان در ميدان جهاد قطع شد كه هر كدام مقام و منزلتى دارند ، ولى هنگامى كه اين جريان در بارهء يكى از ما انجام شد لقب « طيّار » به او دادند و گفته شد : « در آسمان بهشت با دو بال خود پرواز مىكند » ! . و اگر نه اين بود كه خداوند نهى كرده كه انسان خويشتن را بستايد فضائل فراوانى را بر مىشمردم كه دلهاى آگاه مؤمنان با آن آشنا است و گوشهاى شنوندگان از شنيدن آنها تحاشى ندارد . به هر حال دست از اين سخنها بردار و گمراهان را از خود دور كن ! ما ساخته و پرورش يافته و رهين منّت پروردگار خويش هستيم ؛ ولى مردم پرورش يافته و تربيتشدهء مايند ،

388