حكومتى كه شما را بزند و خوار و ذليل كند ، در جنگها مجروحين شما را بكشد و راهها را بر شما مسدود نموده و شما را از ملاقات خود محروم و محجوب كرده و كار اختلاف طبقاتى بدان جا كشد كه حقوق مردم ناتوان در زير ستم افراد قوى و توانا پايمال گردد . البتّه خداوند متعال ؛ ستمكاران را از رحمت خود دور ساخته ، و كم پيش مىآيد چيزى كه رفته است دوباره بازگردد ، و من گمان دارم كه شما در ايّام فترت باشيد [1] و من وظيفه اى جز راهنمايى و اندرز ندارم .
اى مردم كوفه ، من به سه و دو چيز شما گرفتار شده‌ام : كرانى داراى گوش ، و لالهاى داراى زبان ، و كوران چشمدار ، نه برادرى شما در حضور صدق و صفا دارد ، نه هنگام گرفتارى مىتوان به شما اعتماد كرد .
پروردگارا من از ايشان به تنگ آمده و ملول شده‌ام ، و اينان نيز از من خسته شده‌اند ! پروردگارا هيچ اميرى را از اين جمعيّت خشنود مساز ، و اين مردم را نيز از هيچ اميرى ممنون و راضى قرار مده ، و دلهاى آنان را همچون نمك در رطوبت آب كن ، و بخدا قسم كه اگر چاره اى در قطع رابطه و سخن با شما مىيافتم حتما از شما دورى مىكردم ، آنقدر در ملامت و سرزنش شما اصرار نمودم كه از زندگى خود سير شدم ، زيرا پاسخ همهء

[1] زمان فترت فاصلهء ميان دو حجّت را گويند كه مردم در اثر رفتن حجّت پيشين به مرور دست از دين و آئين بكشند و به فساد و پيروى نفس دچار گردند .

384