كه با من وفادارى كنيد و دستور مرا بشنويد و پيروى كنيد و در بارهء من خيرانديشى نموده در همراهى من با هر ستمكار و دشمنى با هر كه از دين بيرون رود بجنگيد ، و شما همهء اينها را پذيرفتيد ، پس من پيمان خدا و عهد او و ذمّهء خداوند و رسولش را در اين باره از شما گرفتم و شما آن را پذيرفتيد و خدا را بر شما گواه گرفتم ، و برخى از خودتان را شاهد بعضى ديگر قرار دادم و در تمام مجارى امور طبق كتاب خدا و سنّت رسول اكرم قدم برداشتم ، پس با اين همه جاى شگفت است كه معاوية بن ابى سفيان به دعوى خلافت برخاسته و در اين امر با من منازعه و امامت مرا انكار نموده و مىپندارد كه از من به خلافت سزاوارتر است ، او در اين عمل به ساحت خداوند و رسول او جرأت و جسارت نموده و كوچكترين برهان و دليلى بر دعوى خود نداشته و در اين مقام كمترين حقّى ندارد . زيرا نه مهاجرين با او در خلافت بيعت كرده‌اند و نه انصار و نه مسلمانان در برابرش تسليم شده و كار را به او واگذار نموده‌اند .
اى جماعت مهاجرين و انصار و كسانى كه سخن من را مىشنود ! آيا شما پيروى مرا بر خود واجب نساختيد ؟ آيا از روى ميل و رغبت با من بيعت نكرديد ؟ مگر من بر شما پيمان پذيرش سخن خود را نگرفتم ؟ مگر بيعت من با شما در آن روز محكمتر از بيعت با أبو بكر و عمر نبود ؟ پس چرا آنكه با من مخالفت مىكند تا وقتى كه آن دو فوت نكردند بيعت خود را با آن دو نشكست ؛ اكنون بيعت مرا مىشكند و پايدارى در بيعت خود نمىكند ؟

374