نزد من آمديد تا اينكه مرا براى بيعت از خانه‌ام بيرون كشيديد ، و من از بيعت با شما خوددارى كردم تا آنچه در نزد شما است آزمايش كنم پس سخن را چندين بار از سر گرفتيد و من نيز همان را تكرار كردم و شما روى حرصى كه بر بيعت من داشتيد همچون شترانى كه براى نوشيدن آب به سوى حوضچه‌هاى آب هجوم مىآورند به جانب من ازدحام كرده و هجوم آورديد و با اصرار هر چه تمامتر تقاضاى بيعت با من نموده ، و همديگر را فشار مىداديد ، و ازدحام به حدّى بود كه من ترسيدم برخى از شما برخى را بكشد .
پس چون چنين ديدم در كار خود و شما انديشه كرده و با خود گفتم : اگر در كار ايشان اقدام نكنم و حرفشان را نپذيرم به كسى كه جايگير من باشد دست نخواهند يافت ، و كسى را كه روى علم و عدالت و حقيقت حكومت كند پيدا نخواهيد كرد ، و با خود گفتم :
پذيرش حكومت و خلافت بر آنان و اينكه حقّ برترى مرا بشناسند نزد من محبوبتر است از اينكه اينان بر من فرمانروائى كنند و برترى و حقّ مرا نشناسند ، پس دست خود را باز كردم و شما از گروه مسلمانان با من بيعت كرديد در صورتى كه در ميان شما مهاجر و انصار و پيروان نيكوكار بودند ، پس من پيمان بيعت خود را و آنچه در آن واجب بود از شما بر گرفته و آنچه از عهد و پيمان خداوند و سختترين پيمان و عهد پيمبران الهى بود از شما گرفتم

373