احتجاج أمير المؤمنين عليه السّلام بر زبير و طلحه وقتى قصد خروج بر آن حضرت نمودند و اينكه آنان بدون توبه از شكستن بيعت از دنيا رفتند 67 - از ابن عبّاس رضى الله عنه نقل شده كه گفت : من نزد حضرت أمير عليه السّلام نشسته بودم كه طلحه و زبير وارد شده و اجازه خواستند كه براى انجام حجّ عمره خارج شوند و آن حضرت به آن دو اذن نفرموده و گفت : شما تازه حجّ عمره را بجا آورده‌ايد ، و وقتى در تقاضاى خود اصرار ورزيدند به آن دو اجازه فرمود . وقتى آن دو خارج شدند روى به من كرده و فرمود : بخدا سوگند كه آن دو قصد حجّ عمره ندارند و قصدشان تنها خيانت به من است ، عرض كردم : پس به آن دو اجازه نفرماييد ، آن حضرت نيز آن دو را پيش خود فراخوانده و فرمود : بخدا سوگند كه شما از اين حجّ تنها قصد شكستن بيعت با من و تفرقهء ميان امّت را داريد ، پس آن دو سوگند ياد كردند كه منظورى جز عمره ندارند . حضرت أمير عليه السّلام نيز اجازه فرمود سپس روى به من نموده و فرمود : بخدا سوگند كه آن دو قصد عمره را ندارند ، عرض كردم : پس چرا اجازه داديد ؟ فرمود : براى اينكه نزد من به خدا سوگند ياد كردند . ابن عبّاس گفت : بارى طلحه و زبير از مدينه حركت كرده و داخل مكَّه شده و بر عائشه وارد شدند ، و آنقدر با عايشه مذاكره كردند كه در نهايت او را با خود به سوى بصره خارج ساختند .

341