تو عطا فرمود ، زيرا هر كه از منبر رسول خدا بالا رفت شايسته است كه پيوسته شكر گويد .
و اين علىّ بن ابى طالب مانند سنگ سختى است كه تا منفجر نشود آب از آن نجوشد ، و همچون مار خطرناكى است كه بىافسون و جادو رام نشود ، و مانند درخت تلخى است كه هر چند به عسل آلوده شود ميوهء شيرين نخواهد داد ، او كسى است كه بزرگان و سران كافر قريش را كشته و همه اشان را به فضاحت كشانده و نابود ساخته ، ولى با اين همه تو خاطرت جمع باشد و از تهديد و شدّت او مهراس ، و از رعد و برقش مترس ، كه من كار او را پيش از آنكه بخواهد بتو صدمه اى بزند خواهم ساخت ! .
أبو بكر گفت : تو را بخدا دست از سر من بردار و با اين سخنان مبالغه آميز فريبم مده كه سوگند بخدا اگر علىّ بن ابى طالب اراده كند تنها با دست چپ خود ما را نابود مىكند ، و آنچه اكنون سبب نجات و علَّت پيروزى ما مىباشد تنها سه چيز است و بس : يكى اينكه او تنها و بىياور است ، دوم اينكه او مقيّد است كه به سفارش پيامبر عمل كند ، و سوم اينكه چون سران كافر بيشتر قبائل و طوائف را كشته بهمين خاطر عداوت باطنى مانع دلنرمى آنان به او است ، و خصومت ايشان به او در مثل مانند جدال شتران نر بر سر مادّه است ، در غير اين صورت كار خلافت براى او قطعى و مسلَّم بوده و مخالفت ما هيچ تأثيرى نداشت ، زيرا دنيا در نظر او همچون كراهت ما از مرگ است ، آيا روز احد را از خاطر برده اى ؟ در آن روز سخت ما همه پا به فرار گذاشته و به بالاى كوه رفتيم ، و او

224