بدانيد كه رشتهء فرض و وجوب من پاره نمىشود ، و حجّت من پنهان نمىماند ، و دوستان من به شقاوت نمىافتند ، بدانيد هر كس كه يكى از آنان را انكار كند بىشكّ نعمت مرا انكار نموده ، و هر كه آيه اى از كتاب مرا تغيير دهد ، بر من دروغ بسته است . و واى بر دروغبندان و منكران پس از پايان كار موسى بنده و دوست برگزيده‌ام ، بدانيد هر كه هشتمين را تكذيب كند همهء اوليايم را تكذيب نموده ، « علىّ » ولى و ياور من است ، بارهاى سنگين نبوّت را بر دوش او مىگذارم و توسّط آن به او قدرت و توانمندى مىدهم [1] و در آخر مرد پليد متكبّرى او را مىكشد . و در شهرى كه آن را بندهء صالح [ ذو القرنين ] بنا نهاده است ؛ در كنار بدترين مخلوقم به خاك دفن مىشود ، فرمان و وعدهء من محقّق و ثابت است كه : او را به وجود پسر و جانشينش « محمّد » خوشحال خواهم ساخت ، همو كه وارث علم من ، و كانون حكمت و محل اسرار من است ، و او حجّت من بر خلقم مىباشد ، هر بنده اى كه به او ايمان آورد ، بهشت را جايگاهش سازم و شفاعت او را در بارهء هفتاد تن از خانواده اش - كه همگى مستحقّ عذاب دوزخند قبول نمودم - و عاقبت كار فرزندش « علىّ » را - كه دوست و ياور من و گواه در ميان خلق است و امين وحى من مىباشد - ختم به خير و سعادت گردانم ، از او فرزندى بوجود آورم

[1] اين جمله در كتاب شريف كافى اين گونه آمده : « و امتحنه بالاضطلاع » يعنى : « بوسيلهء انجام دادن آنها امتحانش مىكنم » ، و گويند كه اين مطلب اشاره به پذيرش امر سخت و دشوار ولايت عهدى است .

149