و پاداشدهندهء روز جزا ، هيچ معبودى جز من نيست ، هر كه اميد به غير فضل من بندد يا از غير عدالت من بترسد ، او را عذابى نمايم كه هيچ كس را عذاب نكرده باشم ، پس تنها مرا بپرست و فقط بر من توكَّل كن .
و اين را بدان كه من هيچ پيامبرى را مبعوث نكردم جز آنكه در پايان مأموريّتش براى او وصى و جانشينى قرار دادم ، من تو را بر تمام انبياء ؛ و وصىّ تو را بر تمام اوصياء فضيلت و برترى دادم ، و تو را به دو نوهء شيرزاده ات گرامى داشتم . پس حسن را پس از پايان روزگار پدرش كانون علم خود قرار دادم . و حسين را گنجينه دار وحى خود نمودم ، و او را به شهادت گرامى داشتم ، او از همهء شهدا برتر و مقامش از همهء آنان بالاتر است .
و كلمهء تامّه‌ام را همراه او و حجّت رسا و بالغه‌ام را نزد او گذاردم ، به واسطهء عترت او ثواب دهم و مجازات كنم .
نخستين فرد از عترت ، نامش « علىّ » است ، او سرور عابدان و زينت اولياى گذشتهء من است . سپس پسر او - كه نامش همچون جدّ محمود خود - « محمّد » است ، او شكافندهء علم و كانون حكمت من است ، و « جعفر » كه شككنندگان در بارهء او به هلاكت رسند ، هر كه او را نپذيرد ، مرا نپذيرفته ، وعدهء حقّ من است كه مقام جعفر را گرامى داشته ، و بواسطهء پيروان و ياران و دوستانش خوشحال و مسرورم سازم . و « موسى » كه پس از او برگزيدم ، و پس از او فتنه و آشوبى كور و تاريك واقع شود ،

148