وصيّت كرده است ) پيش از قبول از دنيا رفته است يا پس از قبول ، لكن فقهاى ما فرض مسأله را قبل گرفته ، و ضمير را در ورثه اش به موصى له باز گردانده‌اند » .
5489 - و عاصم بن حميد ، از محمّد بن قيس ، از امام ابو جعفر باقر عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود : امير المؤمنين عليه السّلام در قضايش راجع به مردى كه بنفع ديگرى كه در اين حال غائب بود ، وصيّت كرد ، و او پيش از وصيّتكننده وفات يافت ، فرمود : مال مورد وصيّت متعلَّق بوارث متوفّى است .
و فرمود : كسى كه بنفع ديگرى ، چه حاضر و چه غائب ، وصيّت كند ، و شخص مورد وصيّت قبل از وصيّتكننده بميرد ، وصيّت بنفع وارث ( موصى له ) متوفّى است ، مگر آنكه وصيّتكننده ، قبل از مردنش از وصيّت خود رجوع كند .
5490 - و عبّاس بن عامر ، از مثنّى روايت كرده است كه گفت : در بارهء مردى سؤال كردم كه بنفع او وصيّتى انجام گرفته ، ولى او پيش از آنكه مورد وصيّت را دريافت كند مرده ، در حالى كه بلا عقب بوده است . فرمود : وارثى يا مولائى براى او جستجو كن ، و آن را به او بده ، گفتم : اگر وليّى براى او شناخته نشود ؟ فرمود :
بكوش تا وليّى براى او بيابى ، پس اگر آن را نيافتى و خداى عزّ و جلّ بكوشش تو مطَّلع شد ، پس آن را صدقه كن .
شرح : « در خبر دلالتى است بر جواز صدقه دادن مالى كه به صاحبش دسترسى نيست » .

58