توضيح : « سعد بن طريف از وابستگان بنو تميم و حنظلى به ولاء ، ضعيف است ، و از اصبغ بن نباته و امام باقر و امام صادق عليهما السّلام روايت مىكند ، و قاضى زمان بوده ، و از رواياتش تشيّع او پيداست و عامه او را عنوان كرده و تضعيف نموده و رافضيش خوانده‌اند ، و كشّى او را ناووسى گفته است ، و شيخ طوسى گفته است :
سعد بن طريف داراى كتابى است ، و حسين بن علوان عامّى است و توثيق نشده » .
محمّد بن علىّ بن حسين بن موسى بن بابويه قمّى مؤلَّف اين كتاب مىگويد : از من شنيد كتاب را از آغاز تا پايان آن سيّد شريف فاضل ابو عبد الله علوى موسوى مدينى معروف به « نعمت » - كه خداوندش او را دوام تأييد و توفيق و تسديد دهد - به خواندن من بر او ، و روايت كردم آن را از مشايخم كه ذكر آنان گذشت ، و اين كار در شهر بلخ از ناحيه ايلاق صورت گرفت ، و بدست خويش آن را نوشتم در حالى كه خداى را سپاس گو و شكرگزارم ، و بر محمّد و آل او صلوات و سلام فرستنده ، خداوندا بپذيراى پروردگار جهانيان . و در پاره اى از نسخ پس از درود اين عبارت اضافه است « و ذلك في ذي القعدة من سنة اثنتين و سبعين و ثلاثمائة » ( و اين در ماه ذى قعده سال 372 بود ) و از اين تاريخ بدست مىآيد كه تحرير كتاب و قراءت بر سيّد نعمت هر دو در بلخ واقع شده ، و ورود مؤلَّف به بلخ در سال 368 بوده و چون يك بار بيش به آنجا مسافرت نكرده است فهميده مىشود كه تأليف كتاب اندكى كمتر از چهار سال طول كشيده است ، و نيز بدست مىآيد كه بهمراه مؤلَّف مقدار زيادى از كتب اين شيوخ ذكر شده بوده و آن چنان كه در مقدّمهء كتاب ذكر كرده بالغ بر 245 كتاب مىبوده به اضافه مصنّفات خود او . سپاس خداى را كه توفيق ترجمه و توضيح اين اثر گرانبها را بما ارزانى داشت و ما را در اين راه يارى فرمود و در جمعه اوّل رجب سال 1408 هجرى بپايان رسيد .
فله الحمد على ما منّ علينا في ذلك و له الشكر علينا به كذلك . على اكبر غفارى

568