حجّ صرف كن ، گفت : گفتم : مرا به انفاق « في السّبيل » وصيّت كرده است فرمود : آن را در راه حجّ صرف كن ، زيرا كه من سبيلى از سبل او را افضل از حجّ نميدانم .
شرح :
« في سبيل الله » به استيناس آيات بسيارى كه در آن امر بجهاد شده است ظهور در امر جهاد دارد ولى آياتى هست كه موارد ديگرى را سبيل الله گفته است لذا منحصر به جهاد نيست بلكه مطلق امور دينى را شامل مىشود ، و از جمله حجّ است . و از جمله مرز دارى و مرابطه ، و شيعيان امام نيز خود مرزدار حدود شرع انور براستى و درستى ميباشند و اگر به فقراء آنها داده شود در راه خدا و جهاد معنوى صرف شده است » .
مصنّف اين كتاب - رحمه الله - گفت : اين دو حديث متّفقند ، زيرا كه او آنچه را كه براى انفاق « في السبيل » به او وصيّت شده ، به مردى از شيعه ميدهد تا از جانب موصى حجّ بجاى آورد ، و على هذا اين خبر با خبرى كه فرمود : « سبيل الله شيعه ما هستند » موافق است .
باب ضمان وصىّ نسبت به تغييرى كه در وصيّت ميّت پديد آورد 5480 - محمّد بن سنان ، از ابن مسكان ، از ابو سعيد روايت كرده است كه از امام صادق عليه السّلام در بارهء مردى سؤال كردند كه به انجام حجّى وصيّت كند ، پس وصىّ او آن را به آزاد كردن برده اى مبدّل سازد . امام فرمود : وصىّ او غرامت را مىپردازد ، و وصيّت را به همان صورت كه به او توصيه شده به صورت حجّ اجراء مىكند .

52