صاحب باغ پرسيد اين را براى چه مىخواهى ؟ گفت : چنين خوابى ديده‌ام و قصّه را بيان كرد ، مرد صاحب باغ گفت : من خود نيز چنين خوابى ديده‌ام مكان اين درخت و همهء باغ را وقف آن سيّد و شيعيان كرده‌ام كه در آن دفن شوند ، چندى بعد عبد العظيم - رحمه الله - مريض شده ، در گذشت و هنگامى كه او را براى غسل برهنه مىكردند در جيب آن رقعه اى يافتند كه در آن چنين مرقوم بود : من ابو القاسم عبد العظيم بن عبد الله بن علىّ بن حسن بن زيد بن حسن بن علىّ بن ابى طالب عليهما السّلام هستم . و اما طريق مؤلَّف به وى بسيار است ، و آنچه در اينجا ذكر شده اوّلى قوى است و دوّمى ضعيف است به وجود سهل بن زياد آدمى » .
و آنچه در آن از داود بن سرحان آمده است ، پس روايت كرده‌ام آن را از پدرم و محمد بن حسن - رحمهما الله - از سعد بن عبد الله از احمد بن محمّد بن عيسى از احمد بن - محمد بن ابى نصر بزنطى ، و عبد الرّحمن بن ابى نجران از داود بن سرحان عطَّار كوفى .
توضيح : « داود بن سرحان - بكسر سين بىنقطه - مولى است ، و كوفى و ثقه و از اصحاب ابى عبد الله صادق و موسى بن جعفر عليهما السّلام است ، و داراى كتابى است ، و طريق مؤلف به او صحيح است » .
و آنچه در آن از معلَّى بن خنيس آمده است ، پس روايت كرده‌ام آن را از پدرم - رحمه الله - از سعد بن عبد الله از احمد بن محمّد بن عيسى از عبد الرحمن بن أبى نجران از حمّاد بن عيسى از مسمعى از معلَّى بن خنيس و او مولى و وكيل نفقات عيال امام صادق عليه السّلام و كوفى و بزّاز بود ، و داود بن على - حاكم مدينه - او را بقتل

464