مىنوشتند و بالاىها اگر الف مقصوره مىنهادند هاشم و اگر بالاى شين مىنهادند هشام خوانده مىشد ، پيدا شده است » .
و آنچه در آن از خبر بلال و ثواب اذان گفتن با تفصيل آمده است ، آن را روايت كرده‌ام از احمد بن زياد بن جعفر همدانى - رضي الله عنه - از علىّ بن ابراهيم بن - هاشم ، از پدرش از احمد بن عبّاس ، و عبّاس بن عمرو فقيمى كه گفتند : حديث كرد ما را هشام بن حكم از ثابت بن هرمز از حسن بن ابى الحسن از احمد بن عبد الحميد از عبد الله بن علىّ كه گويد : من متاع خود را از بصره به مصر ميبردم و حديث را با طول آن نقل كرده است .
توضيح : « بلال - بكسر باء - فرزند رباح از ياران اوّليّهء رسول خدا صلَّى الله عليه و آله است كه در غزوات آن حضرت از بدر و ديگر غزوات در همه شركت داشته ، و از آن افرادى است كه در راه توحيد و ايمان به خدا و رسولش رنجها و شكنجه ها ديد و صبر و پايدارى نمود ، در تاريخ اسلام جمعى را » معذّبين في الله « گويند و بلال يكتن از آنان است ، در دمشق در سال هجدهم هجرى به مرض طاعون درگذشت و قبر وى در آنجاست ، و در طريق مؤلَّف به او چند تن مجهول است و عبد الله بن علىّ در كتب رجال ذكر نشده است » .
و آنچه در آن از فضل بن شاذان از علل احكامى كه از حضرت رضا عليه السّلام روايت كرده آمده است ، پس روايت نموده‌ام آن را از عبد الواحد بن عبدوس نيشابورى عطَّار - رضى الله عنه - از علىّ بن محمّد بن قتيبه از فضل بن شاذان نيشابورى از

444