پسر باز گردد و امكان دارد به پدر ، بارى عبد الله بن سنان بن ظريف مولى بنى هاشم يا مولى بنى العبّاس ، وى خازن منصور دوانيقى و مهدى و هادى و رشيد بوده است ، و كوفى و صاحب چند كتاب است و او را ثقه دانند ، و طريق مؤلَّف به او صحيح است » .
و آنچه در آن از احمد بن محمّد بن ابى نصر بزنطى آمده است ، پس روايت نموده‌ام آن را از پدرم و محمّد بن حسن - رضى الله عنهما - از سعد بن عبد الله و حميرى هر دو از احمد بن محمّد بن عيسى ، از احمد بن محمّد بن ابى نصر بزنطى ، و نيز روايت كرده‌ام آن را از پدرم و محمّد بن علىّ ماجيلويه - رضى الله عنهما - از علىّ بن ابراهيم از پدرش از احمد بن محمّد بن ابى نصر بزنطى .
توضيح : « احمد بن محمّد بن ابى نصر بزنطى - بكسر باء - كوفى ، و از خاصّان امام ابو الحسن الرضا و فرزندش امام جواد ابو جعفر ثانى عليهما السّلام است ، تمامى علماء رجال در وثاقت و عدالت وى اتّفاق دارند و او را از اصحاب اجماع شمرده‌اند . او داراى كتابى است به نام جامع بزنطى كه نزد علما مشهور و معروف مىباشد . و طريق اوّل مؤلَّف به او صحيح و طريق دوم حسن است . و در نسبت هر چند بزنطى را بفتح باء ثبت كرده‌اند ولى به نظر ميرسد صحيح آن بكسر باء باشد چون در اصل منسوب به بيزنطيّه كه شهرى باستانى در روم شرقى بوده ، و استامبول امروزى بجاى آن بنا شده است و اين شهر را در آغاز يونانيان در سال 658 قبل از ميلاد بنا كرده بودند و در كنار به سفر كه تنگه اى ميان بحر احمر و مرمره است واقع شده ، و در سال 196 ميلادى دولت روم بر آن مسلَّط شد ، و قسطنطين اوّل آنجا را براى تأسيس قسطنطينيه انتخاب كرد و بعد به صورت پايتخت امپراتورى بيزانطى در آمد ، و بنا بر گفتهء ابن ادريس در مستطرفات سرائر نسبت به ثيابى است كه از بيزانطه به اطراف صادر ميشده است ، و

401