آن بار را ( به انفاق ) بر دوش او گذار ، و اكنون كه قدرت داراى محمولهء او را بيفزاى ، زيرا بسا كه او را بجوئى و نيابى . و زنهار كه براى بار كردن توشه ات به كسى كه پارسائى و امانت ندارد اعتماد نكنى ، كه اگر چنين كنى مثل تو مثل تشنه اى باشد كه سرابى را ببيند ، تا چون بسوى آن آيد ، آن را چيزى نيابد ، و در اين حال تو در قيامت بدون توشه خواهى ماند .
و امام عليه السّلام در اين وصيّت فرمود : ظلم سوق دهنده بسوى هلاك است .
كسى كه قدر خود را بشناسد هلاك نخواهد شد .
كسى كه شهوت خود را حفظ كند آبرويش را مصون داشته است .
ارزش هر كس به نسبت دانش او است .
عبرت گرفتن هدايت را براى تو ببار مىآورد .
شريفترين نوع بىنيازى ترك آرزوها است .
حرص فقرى حاضر است .
دوستى نوعى خويشاوندى بدست آمده است . دوست تو خود برادر أبوينى تو است ، و هر برادر أبوينيت دوست تو نيست ، مبادا كه دشمن دوستت را دوست بگيرى ، كه در اين صورت با دوستت دشمنى كرده اى ، بسا شخص دورى كه از نزديك به تو نزديكتر است .
فقيرى كه بسيار بپيوندد از ثروتمندى كه فاصله گيرد بهتر است .

331