ديگرى واگذار مىكند و متاع نابود مىشود ، فرمود : او را ضامن بدار و از او تاوان بخواه .
3927 - و امير مؤمنان عليه السّلام رنگرز و لباسشوى و زرگر را براى حفظ مال مردم ضامن مىدانست و در مواردى مانند غرق شدن ( مثلا كشتى ) يا آتشسوزى يا چيزهائى كه در اختيار انسان نيست و غالبا موجب تلف مال مىشود ضامن نمىدانست ، و هر گاه سفينه اى ( كشتى ، لنجى ) غرق شده باشد و مردم به آن دست يابند ، از اموال هر چه را دريا به ساحل اندازد از آن صاحبش باشد چه آنها به مالشان سزاوارتر از ديگرانند ، و آنچه مردم با غوّاصى بدست آورند و صاحبش آن را رها كرده باشد از آن مردم مىباشد .
3928 - أبو بصير گويد : امام صادق عليه السّلام زرگر و لباسشوى و بافنده را ضامن نمىدانست مگر آنكه متّهم باشند كه در آن صورت بايد اقامهء بيّنه كنند ، و او را [ بترسانند و ] سوگند دهند شايد از اين راه چيزى از او بدست آيد .
3929 - و حمّامدارى را نزد امير المؤمنين عليه السّلام آوردند كه جامه را نزد او گذارده و به حمّام رفته بودند ، و جامه را ربوده بودند ، امير المؤمنين عليه السّلام او را ضامن ندانست و فرمود : اين شخص امين است ( و امين ضامن نيست ) .

348