( ضامن بودن باربرى كه ادّعا مىكند مال تلف شده است ) 3920 - حلبى گويد : امام صادق عليه السّلام در مورد شتردارى كه مشكهاى روغن را با كاروان خود حمل مىكند و بعد به صاحبش مىگويد : روغن در بيابان با شتر گم شد ( بار افتاد و ما نفهميديم ) يا ريخت يا راهزنان ربودند حكم آن چيست ؟ فرمود :
اگر شاهدانى عادل داشت كه دزدان ربوده‌اند يا بار در راه گم شده است پس بر عهدهء او چيزى نباشد ، و اگر بيّنه و شاهدى نداشت ضامن است . و در مورد كسى كه با كشتى خود گندم ديگرى را حمل كند و نقصان يابد فرمود : ضامن است . گويد : عرض كردم : گاهى افزون مىشود ؟ فرمود : علم دارى كه صاحب كشتى چيزى به آن افزوده ؟ گفتم : نه ، فرمود : پس از آن توست .
3921 - و گويد : امام عليه السّلام فرمود : اگر غسّال و زرگر ادّعا كردند كه مال مشترى از ايشان سرقت شده و شاهدى نياوردند در اين ادّعا كه كاملا روشن سازد هر چه بوده چه كم و چه زياد از مال ربوده شده است ، پس اگر شاهد داشت كه تكليفى بر عهدهء او نيست و اگر بر گفتارش شاهد نياورد و اقامهء شهادت نكرد و مىگفت : آن را دزديده‌اند ، ضامن مال خواهد بود البتّه اگر بيّنه نداشت .

345