ناقه از من شده است و درهمها از اين مرد ، اعرابى گفت : نه ، بلكه هر دو از آن منست و اگر محمّد ادّعايى دارد بيّنه و شاهد بياورد ، على عليه السّلام رو به اعرابى كرده و گفتا : اى مرد مهار ناقه را رها كن و برسولش بسپار ، اعرابى گفت : چنين كارى نخواهم كرد تا زمانى كه دليل بياورد و اقامهء بيّنه كند ، ابن عبّاس گفت : در اين هنگام على به خانه رفت و شمشير بدست بيرون شد و به اعرابى گفت : ناقه را رها كن و به پيغمبر بسپار ، اعرابى امتناع كرد و گفت : بايد اقامهء شهادت و بيّنه كند ، پس على ضربتى بر او كوفت كه حجازيان گفتند : سرش پريد و كوفيان گفتند : عضوى از اعضايش بريد ، رسول خدا صلَّى الله عليه و آله از على پرسيد چه تو را بر آن داشت كه با او چنين كردى ؟ گفت : اى رسول خدا ما تو را در وحى الهى تصديق كرده‌ايم چگونه در چهار صد درهم تصديق ننمائيم .
مصنّف كتاب - رحمه الله - گويد : ميان اين دو طريق منافات نيست و اختلاف از جهت آنست كه دو بار واقع شده است و قضيّهء دوّم قبل از اوّل بوده است .

137