عليه السّلام در مورد مردى كه مهريّهء دختر خود را از شوهر وى گرفته و از دنيا رفته بود سؤال كرد آيا آن دختر مىتواند مطالبهء مهريّهء خود را از شوهر بنمايد يا گرفتن پدر مانند گرفتن خود اوست ، آن حضرت فرمود : چنانچه در اخذ مهريّه به پدر وكالت داده است حقّ مطالبه ندارد و اگر وكالت نداده حقّ مطالبه دارد ، و شوهر پس از دادن مهريّه در بار دوم مبلغى را كه به پدر دختر داده بود از ورثهء ميّت مطالبه مىكند ، مگر اينكه دختر نابالغ بوده و پدرش به ولايت او را به نكاح زوج درآورده است در اين صورت بر پدر جايز بوده كه مهريّه را از جانب دختر نابالغش از مرد بستاند ، و هر گاه قبل از دخول ، مرد طلاقش دهد پدر مىتواند مقدارى از مهر را ببخشد و مقدارى را هم بگيرد و حقّ ندارد تمام مهريّه را ببخشد و اين است كلام پروردگار عزّ و جلّ كه فرموده : * ( إِلَّا أَنْ يَعْفُونَ أَوْ يَعْفُوَا الَّذِي بِيَدِه عُقْدَةُ النِّكاحِ ) * ( بقره : 238 ) يعنى : جز آنكه آن زنان خود ، يا آن كس كه امر نكاح بدست اوست از حقّ مهريّه صرف نظر كرده ، درگذرند . يعنى پدر و يا ديگرى از برادران و خويشان كه زن به آنها وكالت داده باشد .
( باب تعيين حكم با قرعه ) 3388 - حماد بن عيسى بواسطهء يك تن از حريز از امام باقر عليه السّلام

109