را تصرّف مىكند ، و إلَّا حقّ او ساقط مىشود .
و هر گاه شريك به مشترى گفت : « بارك الله لك فيما اشتريت » ( يعنى در آنچه خريدارى كردى خدا به تو بركت دهاد ) و از او خواست كه ملك را تفكيك كند حقّ شفعهء او ساقط مىشود . ( زيرا اين كلمات دلالت دارد بر رضاى او به معامله و پس از رضايت او به فروش شريكش به ديگرى ، حقّ شفعه ساقط است ) .
و نيز مؤلَّف گويد : استاد ما محمّد بن حسن بن وليد - رضى الله عنه - مىگفت : در صورت معاوضه ملك با هر چيز كه شفعه در آن جارى است يا بخشيدن سهم به ديگرى شفعه نيست ( يعنى اگر شريكى سهم خود را به غير ببخشد يا با مالى تاخت زند و داد و ستد كند ) در اين موارد ، براى شريك ديگر حقّ شفعه نيست ، تنها حقّ شفعه در موردى است كه شريكى سهم خود را به غيرى به قيمت معيّنى طلا يا نقره [ دينار يا درهم ] بفروشد و افراز هم نشده باشد و حديث على بن رئاب اين مطلب را تاييد مىكند ( حديث على بن رئاب شفعه را در صورتى كه ثمن مال باشد نه قيمت ، نفى مىكند ) .
و هر گاه شخصى سهمى در خانه اى يا زمينى داشته باشد و به يكى سهم خود را ببخشد و او را ابراء كند در اين صورت هم براى كسى حقّ شفعه نيست و لا حول و لا قوّة إلَّا با لله العلىّ العظيم .

101