1210 - حسين بن عبد الله ارجانى از آن حضرت روايت كرده كه فرمود : هر كس در مسجد خود نماز كند به مسجدى از مساجد اهل سنت يا مخالفين درآيد و با ايشان نيز از روى تقيّه نماز گزارد ، وقتى از مسجد بيرون آيد همهء حسناتى كه در صورت صحّت و مقبول بودن براى آن نمازها مقدّر بوده با خود همراه خواهد آورد يا از تمامى آن ثوابها برخوردار خواهد بود .
1211 - عبد الله بن سنان از آن حضرت روايت كرده است كه فرمود : هيچ بنده اى نيست كه در وقت مقرّر نماز كند و از نماز فارغ شود ، آنگاه به مسجد مخالفين و اهل سنّت رفته و با ايشان نيز نماز كند در حالى كه وضو داشته باشد مگر اينكه خداوند متعال بيست و پنج درجه كه ثواب بيست و پنج نماز منفرد باشد براى او در نامه عملش منظور فرمايد ( منظور اينست كه از روى تقيّه با ايشان نماز كند و نافله بخواند ) .
1212 - و باز روايت كرده‌اند كه عبد الله بن سنان به آن حضرت عليه السّلام گفت : بر در خانهء من مسجدى است و جماعتى از مخالفان كه با اهل بيت عليهم السّلام يا شيعيان دشمنى مىورزند در آن مسجد گرد مىآيند و نماز عصر را نزديك بغروب ( چنان كه مذهب أبو حنيفه است ) بجا مىآورند ، و من نماز عصر را در اوّل وقت ميخوانم ، آنگاه از خانه بيرون ميروم و باز با ايشان نيز از روى تقيّه نماز ميكنم ، اين كار چگونه است ؟ آن حضرت فرمود : آيا خشنود نمىشوى از اينكه ثواب بيست و چهار نماز برايت منظور گردد ؟ ( يعنى ثواب بيست و چهار نماز ، كه با اصل بيست و پنج نماز مىشود و

76