بپايان ببرد ، يا بخاطرش برسد كه جنب بوده ، يا وضو نداشته است و مؤيّد اين مطلب حديث ذيل است :
1208 - و آن خبريست كه جميل بن درّاج از زراره و او از امام باقر يا صادق عليهما السّلام روايت كرده كه گفت : از آن حضرت ( امام باقر يا امام صادق عليهما السّلام ) سؤال كردم از پيشنمازى كه دو ركعت از نماز را با مردم بخواند بعد به مردم اطَّلاع دهد و گويد كه وضو نداشته است ، در اين صورت حكم چيست ؟ امام فرمود : آن جماعت خود نمازشان را تمام مىكنند همانا ضمانتى بر عهد امام نيست ( كه حتما از او حدثى سر نزند يا فراموشى او را دست ندهد ) .
مؤلَّف - رحمه الله - ميگويد : حجّتهاى الهى و ائمّه معصومين عليهم السّلام بسيار برتر و بلند مرتبه تر از آن هستند كه اخبارشان با هم اختلاف داشته باشد ، مگر بسبب اختلاف احوال - يعنى خبرى كه متضمّن حكمى در حال خاصّى است ، در صورتى كه آن حال در جاى ديگر تغيير پيدا كند حكم نيز به تبع حال اخير ديگرگون شود - .
1209 - أبو المغرا حميد بن مثنّى گويد : نزد امام صادق عليه السّلام بودم كه حفص كلبى از آن حضرت سؤال كرد : گاه كه پشت سر امام جماعت نماز مىكنم ( هنگام شنيدن آيات رحمت ) دعا ميكنم و نيز به خدا پناه ميبرم ( در وقتى كه امام آيات عذاب الهى را ميخواند ) اين كار جايز است ؟ آن حضرت فرمود : آرى دعا بخوان ، طلب رحمت و استعاذه كن .

75