و بر امام جماعت است كه از محلّ نماز خود برنخيزد تا مأمومين پشت سر او نمازشان را تمام كنند ، ولى اگر امام صبر نكند و برخيزد هم بر او چيزى نيست و مسئوليّتى ندارد .
پدرم - رحمه الله - در رساله اى كه برايم فرستاده گويد : اگر از تو بادى يا حدثى خارج شد كه وضو را باطل مىسازد يا بخاطرت آمد كه وضو ندارى در هر حالى كه در نماز هستى سلام بده و مردى را كه اهليّت داشته باشد پيش انداز تا با مردم باقيماندهء نمازشان را امامت كند ، و تو خود نيز وضو بساز و نمازت را دوباره بخوان .
1193 - امير المؤمنين عليه السّلام فرمود : هر امامى كه امامت نمازگزاران كند و بخاطرش آيد كه جنب بوده است و فراموش كرده ، يا حدثى از او سر بزند يا خون از بينى او روان شود يا باد و سر و صدائى در شكم او بپيچد كه نتواند آن را نگه دارد ، بايد جامهء خود را بر بينىاش برگيرد ، ( و چنان بنمايد كه خون از بينىاش جارى شده آنگاه از حال نماز خارج شده ) و دست يكى از مأمومين را گرفته و او را پيش بدارد تا بجاى او نماز را ادامه دهد آنگاه خود وضو بسازد و امام جديد بقيّهء آنچه را كه او از نماز با مردم خوانده به إتمام رساند و او خود پس از وضو بقيّهء نماز خويش را تمام كند و اگر جنب بوده است غسل كند و همه نماز را دوباره بخواند .
1194 - معاوية بن ميسره از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه

67