مضمون خبر آتى نيز مؤيّد همين نظر است ، پاره اى گويند : مراد ظاهر حديث است ، يعنى آنچه انجام داده‌ام سنّت و اين نماز اخير فريضه باشد ، چنان كه گذشت ، و محتمل است مراد اين باشد كه نماز اخير را قضاى فريضه اى كه از او فوت شده قرار دهد . بهر حال آنچه در بين اصحاب مورد اتّفاق نظر است جايز بودن اعادهء نماز است براى كسى كه خود به تنهائى نماز كرده و آنگاه جماعتى بهم رسيده‌اند ، اعمّ از اينكه امامت ايشان كند يا اينكه خود اقتدا كند مىتواند نماز انفرادى را به جماعت اعاده كند . اختلاف نظر در اينست كه شخص با جماعتى نماز كند آنگاه به جماعت ديگرى برخورد كند ، در اين مورد شهيد - رضوان الله عليه - در كتاب « الذّكرى » در مسأله اخير با توجّه به عموم و اطلاق لفظ اعاده ، حكم به استحباب اعاده فرموده است .
صاحب مدارك با استناد به اينكه اكثر روايات وارده مربوط به كسى است كه به تنهائى نماز كرده باشد به شهيد معترض شده و نه تنها قائل به استحباب نيست بلكه ميگويد احوط عدم اعادهء نمازى است كه به جماعت خوانده شده و بخواهند بار ديگر آن را بخوانند » .
1132 - و روايت كرده‌اند كه : بهترين و كاملترين نماز ( از ميان دو نمازى كه شخص بجا آورده ) به حساب او منظور ميگردد .
شرح : « زيرا گاهى نماز انفرادى ثوابش بيشتر است از نماز جماعت و آن هنگاميست كه جماعت با شرائط اسلام واقعى بر پا نشده باشد . » 1133 - علىّ بن جعفر از برادرش موسى بن جعفر عليهما السّلام سؤال كرد :
آيا شخص مىتواند پيشنمازى جماعت كند در حالى كه فقط زير جامه و ردائى بر تن داشته باشد آيا همين لباس كافى است ؟ آن حضرت فرمود : اشكالى ندارد .
شرح : « بايد توجّه داشت با فرض اينكه شخص بيش از اينها جامه نداشته باشد همين زير جامه و رداء كفايت مىكند . و الَّا اگر بتواند جامه ديگر يا پيراهن بپوشد در اين صورت با پيراهن أفضل است » .

43