بكنيد يا كوتاهى نورزيد ، زيرا وقتى شما چنين رفتار مىكنيد آنان مىگويند : اينان از شيعيان جعفرى مذهباند رحمت خداوند بر جعفر بن محمّد باد كه چه نيكو اصحاب خود را مؤدّب مىكند و چون اين رفتارهاى شايسته را ترك ميگوئيد با خود ميگويند :
اينان شيعيان جعفرىاند خداوند او را جزا دهد و چنين و چنان كند كه اصحاب خود را چه بد پرورش داده است .
1129 - امام صادق عليه السّلام فرمود : پشت سر كسى كه خود قراءت ميكنى اذان را نيز خود بگو ، ( يعنى همچنان كه بقرائت او اعتماد نيست به اذان او نيز اعتماد نمىتوان كرد ) 1130 - مردى به آن حضرت ( امام صادق عليه السّلام ) عرض كرد : من در خانواده خود نماز ( فرادى ) ميگزارم آنگاه بيرون رفته و به مسجد ( اهل سنّت يا شيعه ) ميروم و آنان مرا به امامت نماز پيش مياندازند چه كنم ؟ آن حضرت فرمود : اشكالى ندارد جلو بايست و با ايشان ( به امامت ) نماز كن .
1131 - هشام بن سالم از آن حضرت ( امام صادق عليه السّلام ) روايت كرده است كه آن حضرت در مورد شخصى كه خود به تنهائى نماز مىكند آنگاه بر جماعتى برخورد مىكند يا عدّه اى پيدا مىشوند ( كه براى نماز آماده شده‌اند ) فرمود : با ايشان هم نماز مىكند و اگر بخواهد اين نماز را قصد فريضه كند .
شرح : « ظاهر اين روايت جواز تغيير و بازگشت از نيّت اوّل پس از انجام نماز است ، ولى محتمل است كه ضمير راجع به الله باشد ، در اين صورت فاعل » يجعلها « خداوند عزّ و جلّ خواهد بود ، يعنى خداوند آن را فريضه محسوب فرمايد ، يا به تعبير ديگر از ميان دو نماز آن نمازى كه داراى فضيلت بيشترى است خواهد پذيرفت چنان كه

42