و اگر روزه ندارى جايز است .
1810 - و عبد الله بن مغيره ، از سالم ، از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود : رسول خدا صلَّى الله عليه و آله به على عليه السّلام به تنهائى وصيّت كرد و علىّ عليه السّلام به حسن و حسين هر دو وصيّت كرد ، و حسن عليه السّلام امام او بود ، پس مردى در روز عرفه بر حسن عليه السّلام وارد شد ، در حالى كه او صبحانه تناول مىكرد ، و حسين عليه السّلام روزه دار بود . سپس بعد از آنكه حسن عليه السّلام درگذشت ، آن مرد بر حسين عليه السّلام وارد شد ، در حالى كه صبحانه تناول مىكرد ، و على بن الحسين عليهما السّلام روزه دار بود ، پس آن مرد با امام حسين عليه السّلام گفت :
من بر حسن عليه السّلام وارد شدم در حالى كه صبحانه تناول مىكرد ، و تو روزه دار بودى ، و آنگاه بر تو وارد شدم در حالى كه تو افطار كرده اى ، - اكنون راز اين كار چيست ؟ - پس امام حسين عليه السّلام فرمود : حسن عليه السّلام امام بود ، از اين رو افطار كرد ، تا روزه داشتنش سنّتى نشود ، كه مردم به او تأسّى كنند ، پس چون او درگذشت من امام بودم ، و از اين رو خواستم تا روزه داشتنم به عنوان سنّتى اتخاذ نشود كه مردم به من تأسّى كنند .
1811 - و حنان بن سدير ، از پدرش روايت كرده است كه گفت : از او

407