ميهمان جز با اذن ميزبانش ، روزهء تطوّع نميگيرد . و رسول خدا صلَّى الله عليه و آله فرمود :
كسى كه بر قومى وارد شود ، مىبايد جز با اذن ايشان روزهء تطوّع نگيرد .
و امّا روزهء تأديب از اين قرار است كه كودك چون به دوران مراهقه يعنى سالهاى نوجوانى و نزديك به بلوغ رسيد ، او را به عنوان تأديب به روزه گرفتن و اميدوارند ، و اين روزه واجب نيست . و همچنين كسى كه از اول روز به علتى افطار كند ، و پس از آن علت افطارش بر طرف شود ، در بقيه ساعات روز مأمور به امساك تأديبى است ، و اين نيز واجب نيست . و همچنين مسافر چون از اوّل روز چيزى بخورد و پس از آن به خانه و خانواده اش وارد شود ، مأمور است كه بقيّهء ساعات روزش را به عنوان تأديب امساك كند ، و اين نيز واجب نيست .
و اما در مورد روزهء اباحه پس كسى كه از روى فراموشى چيزى بخورد يا بياشامد ، يا بدون تعمّد استفراغ كند ، خداى عزّ و جلّ آن را براى او مباح ساخته ، و آن را بجاى روزه‌اش ، پذيرفته ، و مجزاى و كافى قرار داده است .
و اما روزهء سفر و مرض ، پس عامّه در بارهء آن اختلاف كرده‌اند ، چنان كه گروهى گفتند : شخص در آن حال روزه ميگيرد ، و گروهى گفتند : روزه نمىگيرد ، و

397