امام از كسانى باشد كه بايد از او تقيّه كرد در اين صورت نماز را قطع مكن و نقل نيّت به نافله هم مكن ( در صورتى كه فريضه باشد ) ولى راه برو و خود را به صف نمازگزاران برسان و با امام نماز كن ، و چون امام براى ركعت چهارم برخاست تو نيز با او برخيز ( در اين حال فرض اينست كه نماز شخص به ترتيبى كه ذكر شد تمام شده است ) و تشهّد و سلام را همچنان در حالت قيام و ايستاده بخوان .
1118 - امام باقر عليه السّلام فرمود : رسول خدا صلَّى الله عليه و آله نشسته با اصحاب خود نماز خواند و هنگامى كه از نماز فارغ شد فرمود : هرگز نبايد هيچ كس از شما پس از من نشسته امامت و پيشنمازى مردم كند .
شرح : « اين موضوع ظاهرا مربوط به بيمارى متّصل به رحلت آن حضرت است يعنى آن هنگام كه شنيد عايشه پدر خود ابو بكر را براى امامت به مسجد فرستاده است حضرت در حال بيمارى و ضعف در حالى كه دستهايش را بر شانهء امير المؤمنين عليه السّلام و فضل بن عبّاس تكيه داده بود و پاهايش به زمين كشيده مىشد به مسجد آمد و ابو بكر را كنار زده و خود بجاى او در حالت نشسته با مردم كه ايستاده بودند نماز كرد و اين روايت را بخصوص جمله » هرگز نبايد هيچ يك از شما پس از من با مردم در حالت نشسته نماز كند يا نشسته امامت كند « همهء فريقين باجماع نقل كرده‌اند .
1119 - امام صادق عليه السّلام فرمود : پيامبر خدا صلَّى الله عليه و آله از اسب فرو افتاد و سمت راست سر و پيشانى آن حضرت شكست و مجروح و خون آلود شد ( يا بنا به روايت عامّه سمت راست بدنش شكسته و يا مجروح شد ) پس با اصحاب خود در غرفه و بالا خانه امّ ابراهيم ( ماريه ) نشسته نماز خواند .

38