كسى عوضى و دشمن آن حضرت است و پشت سر او نماز مكن ، و هيچ كرامتى هم ندارد كه راه به نجات برد ، مگر اينكه از روى تقيّه پشت سر او نماز كنى .
و پدرم - رضي الله عنه - در رساله اى كه برايم فرستاده گويد : پشت سر هيچ كس نماز مكن مگر دو كس : يكى آنكه به دين او اعتماد داشته باشى و به پرهيزكارى و تقواى او اطمينان كنى ، و ديگر آن كسى كه از زور شمشير و خشم و هيبت او بيمناك باشى و بترسى كه شمشير و تازيانه در كار است شايد بر دين تو تشنيع كند و تو را متّهم به نداشتن مذهب نمايد ، پشت سر چنين كسى از روى تقيّه و مماشاة نماز كن و براى خود آهسته أذان و إقامه بگو ، و خود حمد و سوره را قراءت كن بدون آنكه به او اقتداء كرده باشى ، و اگر پيش از امام از قراءت فارغ شدى يك آيه را از آخر سوره باقى گذار و با اذكار به تمجيد خداوند پرداز ( غالبا اطلاق تمجيد الهى به ذكر لا حول و لا قوّة إلَّا بالله مىكنند ) و چون امام به ركوع رفت آن يك آيهء باقيمانده از سوره را بخوان و با او به ركوع برو ، اگر وقتى به نماز رسيدى كه چنانچه أذان و إقامه را بگوئى قراءت فوت شود و امام به ركوع رود ، پس آنچه را كه امام از أذان و إقامه انداخته است خودت بخوان و ركوع كن ، و هر گاه در نماز نافله باشى و اقامهء نماز گفته شود پس نماز نافله را قطع كن و نماز فريضه را بخوان ، و هر گاه در نماز واجب بودى و اقامهء نماز گفته شد فريضه را قطع مكن بلكه نيّت را از فريضه به نافله نقل كن و دو ركعت سبك بخوان و سلام بده خود را به امام برسان مگر آنكه

37