شصت برسد ( و آن حقّه ناميده شده از آن جهت كه ميتوان از او سوارى گرفت ) . و چون يكى بر اين شمار اضافه شود ، دو بنت لبون در آن واجب مىشود تا به نود شتر بالغ گردد و هنگامى كه يك شتر بر آن افزوده شد ، بايد دو حقّه پرداخت شود تا شمار اشتران به يك صد و بيست برآيد ، پس اگر يك شتر بر اين تعداد افزون شد ، مىبايد از هر پنجاه شتر ، حقّه اى و از هر چهل شتر بنت لبونى به عنوان زكات تأديه گردد .
و كسى كه « جذعه » اى [4] بر او واجب شود و آن را در اختيار نداشته باشد و حقّه اى نزد او باشد ، همان حقّه را پرداخته و دو گوسفند يا بيست درهم نقد همراه آن مىسازد .
و كسى كه حقّه اى بر او واجب گردد ، و آن را واجد نباشد ، و به جاى آن جذعه اى در اختيار داشته باشد ، همان جذعه را تسليم مىكند ، و از مأمور جمعآورى زكات دو گوسفند يا بيست درهم دريافت مينمايد . و كسى كه حقّه اى بر او واجب شود ، و آن را در اختيار نداشته باشد ، و به جاى آن واجد بنت لبونى باشد ، همان بنت لبون را تأديه مىكند و دو گوسفند يا بيست درهم نقد ضميمهء آن ميسازد ، و كسى كه ميبايد بنت لبونى تأديه كند ، و واجد آن نباشد ، و به جاى آن حقّه اى نزد او باشد همان حقّه را تقديم ميدارد ، و مأمور زكات دو گوسفند يا بيست درهم به او مىپردازد . و كسى كه

[4] نام شتر در سالهاى زندگيش در حديث 1606 آمده است .

323