و بر نقره زكاتى نيست تا به دويست درهم برآيد ، پس چون به دويست درهم برآمد زكات آن پنج درهم است ، و چون چهل درهم بر آن افزوده شود زكات آن چهل درهم ، يك درهم است . و در ما زاد آن زكاتى نيست تا به چهل برآيد .
و در پنبه و زعفران و سبزيجات و ميوه ها و حبوبات زكاتى نيست تا فروخته شود ، و سال بر بهاى آن بگذرد .
پس زمانى كه دويست درهم نزد كسى گرد آيد ، و سال بر آن بگذرد ، و پنج درهم زكات آن را اخراج كند ، و آن را به كسى بدهد و او يك درهم از آن را بازگرداند و بگويد كه آن مغشوش است يا مردود است ، در اين صورت ميبايد چهار درهم ديگر را نيز باز پس دهد ، زيرا ملاك تعلَّق زكات تحقّق نيافته است ، بدان جهت كه صاحب آن دراهم ، يك درهم از دويست درهم كم داشته است ، و زكات به مبلغ كمتر از دويست درهم تعلَّق نميگيرد .
و بر شمشها زكاتى نيست ، مگر آنكه براى فرار از زكات به صورت شمش آن را درآورى پس اگر بدين وسيله از زكات بگريزى زكات را بر ذمّه خواهى داشت .

316