نام کتاب : من لا يحضره الفقيه ( فارسي ) نویسنده : الشيخ الصدوق جلد : 1 صفحه : 282
گاه واقع شده بود چون آن حضرت معصوم بود و خداوند متعال او را از خطا و نسيان نگه ميداشت ) اعتراف مىنمود ، آنچه را بخاطر داشت در سجده اش يكايك بر ميشمرد ، و آنچه را به ياد نميداشت يك جا و بطور كلَّى اعتراف ميكرد آنگاه دعا ميفرمود در حالى كه زانوهاى خود را برهنه فرموده بر روى خاك مىنهاد . ( نماز ديگرى براى حاجت ) 1546 - از يونس بن عمّار روايت كردهاند كه گفت : از شخصى كه مرا آزار ميداد به خدمت امام صادق عليه السّلام شكايت كردم آن حضرت فرمود : او را نفرين كن : عرض كردم : او را نفرين كردهام ( ولى كارگر نيفتاده ) آن حضرت فرمود : اين طور نيست ( كه هر نفرينى مستجاب شود ) لكن جهت استجابت دعا مدّتى چند از گناهان بكلَّى دورى كن و روزه بدار و نماز كن و صدقه بده ، و چون آخر شب شد وضوئى به تمام و كمال بساز ( كه همه دعاهاى مربوطه را بخوانى و هر عضو را دو بار آب بريزى و مستحبات را بجا آورى ) آنگاه برخيز و دو ركعت ( ايستاده ) نماز كن و در حال سجود اين دعا را بخوان : « اللَّهمّ إنّ فلان بن فلان ( بجاى اين دو كلمه نام شخص مورد نظر را بگويد ) قد آداني اللَّهمّ أسقم بدنه ، و اقطع أثره ، و انقص أجله ، و عجّل له ذلك في عامه هذا » . ( يعنى : بار خدايا فلان پسر فلانى مرا مىآزارد خداوندا تن او را به بيمارى دچار ساز اثر او را قطع فرما كه اثرى از او نماند ، و مهلتش را كم ساز و به زودى اجل او
282
نام کتاب : من لا يحضره الفقيه ( فارسي ) نویسنده : الشيخ الصدوق جلد : 1 صفحه : 282