عرشت كه عظمت و عزّت بسته بدان جا است ( يا آن خصلتهاى ملكوتى و عرشى كه عزّت و شكوه آورد و بطور كلَّى بحقّ عزّت و جلال عرشت ) و بحقّ منتهاى رحمتت از كتابت ( رحمتت كه به اوج رسيده و در لوح محفوظ يا قرآن تو متجلَّى شده است ) و به اسم اعظمت كه بالاترين است ، و بحقّ كلمات تامّه ات كه بر محمّد و آل او درود فرستى و با من چنين و چنان كنى - كه بجاى چنين و چنان بايد حاجت خود را بگويد - ) .
باب ( در بيان نماز حاجت ) 1542 - مرازم از امام كاظم عليه السّلام روايت كرده كه فرمود : هر گاه مصيبت و گرفتارى بزرگى برايت پيش آمد يا گريبانگيرت شد در روز به شصت مستمند و بىنوا تصدّق كن بدين نحو كه بر هر بىنوائى يك [ نيم ] صاع برابر صاع پيامبر صلَّى الله عليه و آله از خرماى خشك يا گندم يا جو ( صاع پيامبر صلَّى الله عليه و آله پنج مدّ و صاع معروف چهار مدّ خرما يا گندم يا جو مىباشد ) و چون شب شد در ثلث آخر شب غسل ميكنى و كم ارزشترين و خشنترين لباسى را كه خانواده ات معمولا مىپوشند بتن ميكنى با اين تفاوت كه بايد لنگى هم ( بجاى زير جامه ) با آن لباس به ميان ببندى آنگاه دو ركعت نماز ميكنى كه ( پس از حمد ركعت اوّل ) سوره

276