1391 - ابو عبيده حذّاء از امام محمّد باقر عليه السّلام روايت كرده در مورد تفسير اين آيه كه خداوند عزّ و جلّ ميفرمايد : « تتجافى جنوبهم عن المضاجع » يعنى :
پهلوهايشان از خوابگاه و بستر جدا و تهى ميماند . آن حضرت فرمود : شايد تو گمان ميكنى مراد اينست كه آن گروه مورد بحث بكلَّى نمىخفتند ؟ عرض كردم : خداوند و رسولش داناترند ، حضرت فرمود : اين بدن چنانست كه ناگزير بايد آن را استراحت و آرامش دهى تا روح از آن بيرون رود ( يا از حركت و جنب و جوش و دريافتهاى حسّى و تعقّل و امثال آن بيفتد و در ظاهر همچون مردگان باشد ) و چون جان از تن بيرون رفت ، بدن استراحت مىيابد و بعد روح به آن باز ميگردد و چون درون بدن رفت تن آدمى را قوّتى پديد مىآيد و نيروى كار مىيابد ، خداوند متعال آنان را ياد فرموده يا ايشان را در آيه خاطرنشان شما ميسازد و ميفرمايد : پهلوهايشان از خوابگاه تهى شود ، و پروردگارشان را گاه از روى بيم و زمانى از سر اميدوارى بخوانند و آيه در بارهء امير المؤمنين عليه السّلام و پيروان آن حضرت كه از شيعيان ما هستند نازل شده است كه ايشان در آغاز شب مىخسبند و چون دو سوّم از شب يا اندكى بيش و كم چندان كه خدا خواهد بگذرد برخيزند و ملتمسانه به پروردگارشان توسّل جويند با حال و اشتياق ، و ترس از عذاب ، و اميدوارى و چشمداشت بدان چه از ثوابها كه نزد اوست ، پس خداوند عزّ و جلّ در كتاب خويش براى پيامبرش آنان را ياد مىكند ، و ايشان را از آنچه به آنان عطا ميفرمايد آگاه ميسازد و خبردارشان مىكند كه آنان را در جوار

173