1336 - على بن جعفر از برادرش موسى بن جعفر عليهما السّلام سؤال كرد در مورد شخصى كه با شير ( يا درنده اى ) رو برو شود . و وقت نماز فرا رسد و او از ترس آن حيوان نتواند حركت كند ( تا به جائى رود كه از حمله آن حيوان در امان باشد ) تكليفش چيست ؟ فرمود : رو به شير كرده و همچنان كه ايستاده است به ايماء با سر خود نماز كند ، هر چند شير در جهتى غير از قبله قرار گرفته باشد .
1337 - و سماعة بن مهران از امام صادق عليه السّلام سؤال كرد در مورد شخصى كه شيرى ( يا حيوان درندهء ديگرى چون شير بهترين نمونه درندگان است و هيچ كس احتمال رام بودن آن را نمىدهد ) در برابر او ظاهر شود و وقت نماز نيز برسد ، و او از ترس حمله آن حيوان نتواند حركت كند يا به راه خود ادامه دهد ( تا خود را بمحلّ امنى رساند ) چه كند ؟ آن حضرت فرمود : رو بشير كرده و همچنان ايستاده به ايماء با سر خود نماز كند هر چند شير در جهتى غير از قبله قرار گرفته باشد .
1338 - و باز سماعة بن مهران از امام صادق عليه السّلام سؤال كرد در مورد شخصى كه گرفتار و اسير مشركان شده باشد و هنگام نماز در رسد ، و بترسد كه مشركان او را از خواندن نماز منع كنند ، چه كند ؟ آن حضرت فرمود : با ايماء نماز كند .
شرح : « بديهى است با توجّه به اهميّت و حسّاسيّت انگيزه هاى اعتقادى و مذهبى در جنگهاى واقعه ميان مسلمين و مشركان كه صريحا در حديث ذكر شده بلكه دشمنان بطور مطلق و كافران - خواندن نماز در هنگام اسارت چون نشان دهنده پا بر جايى و اصطبار شخص بر عقيده او است و از سوى دشمنان دهن كجى و ناچيز

147